‘De kleurcodes geven aan waar iemand in het bestelproces zit’, legt Hugo uit. ‘Je kunt zien of iemand een pizza selecteert van het menu, of dat-ie bijvoorbeeld al naar de betaalpagina is. Aan de hand daarvan kunnen wij de gok nemen: gaan we die pizza alvast maken? Als iemand al naar de betaalpagina is, dan weet je vrij zeker dat de bestelling ook echt doorgaat; 98 procent van de orders wordt dan niet meer afgebroken. Dan kunnen we dus al beginnen. Het kan zomaar dat wij al klaar zijn met je pizza terwijl jij je Rabo-reader nog aan het zoeken bent.’

Domino’s noemt deze technologie het ‘Future Orderscreen’. Het heeft meer voordelen dan snelheid. Door te weten welke bestellingen er waarschijnlijk aan komen, kunnen bezorgritten vaak ook efficiënter worden ingedeeld. Wat past in een tijd waarin we zo duurzaam mogelijk om moeten springen met tijd, energie en grondstoffen.

Met innovaties zoals het Future Orderscreen én met enorme inspanning en wilskracht, wisten ze in Winschoten ooit wereldkampioen pizzabezorgen te worden. Met een bezorgtijd van maar een paar minuten. Maar misschien is het maar beter dat ze dat niet altijd zo doen. ‘Niet veel klanten geloofden dat het een verse pizza was’, grinnikt Hugo. ‘Hij was er gewoon té snel.’